Woensdag - de dag van de confrontatie

Woensdagochtend gingen we naar een bejaardentehuis om daar een voorstelling te geven over huiselijk geweld. Van buiten zag het bejaardentehuis er niet zo luxe uit maar als je er binnen kwam, WAUW! Echt dat had ik niet verwacht!! De zaal waar we mochten optreden was ook echt voor optredens bedoeld, we hadden zelfs een podium en een tribune!! Maar we zijn voor het podium gaan optreden omdat toegankelijkheid erg van belang was.

Terwijl wij aan het klaarzetten waren stroomden langzamerhand de ouderen binnen, met de meest gekleurde pantoffels. Ze gingen allemaal verspreid zitten, het leek net de middelbare school met allemaal groepjes. Toen het stuk begon waren de ouderen intussen lekker aan het kletsen, niet bewust dat ze zo hard praatte dat ALS we roemeens verstonden we het allemaal gehoord hadden haha! In het midden van het stuk ging ook op een gegeven moment een mobiele telefoon af, eentje van de ouderen. We wachten in spanning af wat ze zou doen, en ja ze nam op Haha! En ze nam niet alleen op maar ze knoopte een heel gesprek aan met degene aan de andere lijn. Intussen zaten wat oudere vrouwen wat te roddelen. Op een gegeven moment ging een van de begeleiders van het bejaardentehuis naar de vrouw toe om te zeggen dat ze óf de telefoon uit moest doen óf naar buiten moest. Daar kwam eerst nog een discussie uit want mevrouw had een telefoontje gekregen uit Italië. Maar ze heeft uiteindelijk opgehangen! Ik had alles mooi kunnen voglen want ik zat helemaal achterin met Pema.

Het stuk dat gespeeld werd ging over huiselijk geweld, dat was ook het eerste optreden dat we hadden. (zie voor uitleg blog maandag 25 juli).

Een vrouw die in kwam springen speelde de moeder van de dronken man, zij moest hem overtuigen dat wat hij deed verkeerd was. Dat hij de draad kwijt was en zijn pijn moest verwerken en niet wegdrinken.

Als tweede kwam er een andere vrouw, die speelde de vrouw van de dronken man, Nu moest zij haar overtuigen dat hij op moest komen voor zijn gezin en moest stoppen met drinken want anders zou zijn met haar zoon hem verlaten.

Als derde kwam er weer een vrouw en speelde ook de vrouw van de dronken man. Ze leefde zich alleen niet in in de rol, ze vertelde over haar eigen levensverhaal.

Zij had namelijk precies hetzelfde meegemaakt. Haar man was ook dronken en sloeg haar altijd, ramde haar altijd in elkaar. Hij had haar hele leven verpest en ze kon niet weg. Later had het zijn lichaam zo vernield had alles constant uitgepompt moest worden(Ik weet van dat laatste niet meer precies hoe ze dat uitlegde).

Iedereen was stil, dat hadden we niet verwacht, dan komt de echte leed naar boven, de vrouw was ook helemaal overstuur en Maria is even bij haar gaan zitten ookal verstond ze er niks van.

Haar man was inmiddels overleden.

Na de voorstelling gingen we even terug naar huis voor het middageten en maakten ons klaar voor de volgende voorstelling. Dit was ‘mijn’ tweede en laatste voorstelling en we zouden gaan optreden in een daklozencentrum. Kristie zou in twee keer ons daar heen brengen, we pasten namelijk niet allemaal in het busje, dus gingen wij als groep die moest optreden als eerst. We reden richting het daklozencentrum en de huizen en straten werden steeds armoediger, echt waarom zijn we hier niet eerder geweest?! Justine, degene die de Gypsy speelde, begon zich steeds ongeruster te voelen. Daar stond ze dan aangekleed als Gypsy, wie weet hadden ze wel wat tegen Gypsy’s?! Ze voelde zich niet erg op dr gemak..

We moesten bij aankomst even buiten wachten totdat Iuliana klaar was met bespreken. We stonden daat mooi te wachten en werden natuurlijk wat aangestaard. Ook kwam er nog een zwerfhondje langs die wat aan ons zat te snuffelen. Hij was helemaal niet vals want de daklozen aaiden hem gewoon en speelden wat met hem, blijkbaar was hij daar een bekende. Toen Iuliana weer naar buiten kwam konden we kiezen, óf we traden op in een hele kleine ruimte óf we traden op buiten, maar dan heb je wel de kans dat mensene eerder weg zullen gaan.

Dus traden we op binnen, dan maar krap. We moesten we wat improviseren want wij waren degene die de meeste ruimte nodig hadden en we zaten uiteindelijk in een ruimte dat het formaat heeft van een slaapkamer en dat was niet alleen de ruimte voor het publiek maar ook de ruimte voor ons optreden. Lekker krap dus, maar het lukte wel aardig. Het was echt helemaal vol en toen de rest van de groep opgehaald werd konden ze er niet meer bij, dus zaten ze buiten en zijn halverwege het stuk(kwam ik later achter) weer weggegaan.

We hadden het conflict duidelijk gemaakt en toen mochten ze invallen, een jongen van ergens in de 20 nam mijn rol over en wou ook duidelijk maakte dat er niks mis was met gypsy’s door te reageren op de opmerking (“No that’s Gypsy style, we don’t want to look like Gypsy’s ughh”) : “There’s nothing wrong with Gypsy style.” En ging daar nog wat verder op door.

Daarna ging een andere jongen van in de 20 invallen voor de Gyspy. Hij niesde en de rijke familie werd boos, ze begonnen hem uit te foeteren dat hij vies was dat hij moest gaan werken, dat hij uit hun buurt moest blijven dat hij niks was, de hele riedel.

Hij reageerde hierop dat het hem speet, dat het niet zijn bedoeling was en dat hij niet snapte waarom ze tekeer bleef gaan. Hij was stonk dan misschien wel, had misschien geen baan maar had wel een hart en ondanks dat ze zo tegen hem tekeer ging hun toch respecteerde en daar draait het om. Het draait niet om alle kleren die je kunt kopen of hoeveel geld je hebt. Het gaat om het hart, vrijheid en respect. Daarna ging hij weg, Ik snapte niet waarom.

Daarna kwam de eerste jongen weer, die had weer een idee om het op te lossen.

Hij nam deze keer de rol over van de zoon. En deze keer niesde hij! Als rijkelui’s zoon. Hij bood zijn excuses aan de Gypsy die het accepteerde en zei dat hij er ook niks aan kon doen. Hij legde uit aan zijn moeder: “Ze hebben dan wel minder geld dan ons maar het zijn ook mensen, minstens net zo goed”.

Het viel me op dat de jongens het vooral veel over respect hadden gehad, ze weten natuurlijk hoe de Gypsy’s zich voelen aangezien ze zelf dakloos zijn.

Hierna werd er gevraagd of ze nog vragen hadden en raakten we met ze in discussie. Dit was het moment wanneer de jongen die wegging, weer terug kwam.

Hij keek naar Amber(degene die de dochter speelde, amber zit zelf in een rolstoel) en vroeg(op een respectvolle manier) of Amber echt in een rolstoel zat of dit maar speelde. Amber legde uit wat er met haar aan de hand was. Hierna bood de jongen zijn excuses aan, hij had blijkbaar tijdens het spelen iets tegen haar gezged(wat niemand heeft meegekregen) waarmee hij haar dacht beledigd te hebben. Hij zei dat hij gezegd had: ik kan tenminste nog lopen!

Daarom was hij weggelopen en hij schaamde zich kapot.. Ik vond dit zo knap, hij had ook gewoon weg kunnen blijven, maar in plaats daarvan bood hij zijn excuses aan.

De jongens begonnen ons te vragen wat het doel was van dit ‘optreden’, we vertelden hen dat het de bedoeling was dat ze leerden hoe ze met bepaalde situaties om konden gaan en hoe ze het beste konden reageren, doordat iedereen zijn eigen ‘point of view’ liet zien leerde iedereen te denken op andere manieren dan wat ze gewend waren.

En niet alleen hun, wij ook.

De jongens vertelden dat ze het goed vonden alleen dat het voor hun geen zin had. In zulk soort situaties word en nauwelijks met woorden gewerkt, enkel geweld. Je kon er geen woord tussen proppen.

Daar stonden we inderdaad met onze mond vol tanden, daar hadden we geen oplossing voor op dat moment.

De jongens gingen verder: “Hoe moet ik nou geloven in mijzelf als overal om mij heen word verteld dat ik niks kan, niks waard ben en geen goed persoon ben. Dan begin je daar in te geloven”.

Wij vroegen hem of het hem nooit verteld was dat hij wél goed was. Hij antwoordde: enkele keren, maar daar geloof je dan niet meer in, dat heeft geen kracht meer in vergelijking met de anderen.

We vertelden hem dat hij in zichzelf moest geloven wat hij is een goed persoon anders zat hij hier echt niet! Hoe moeten anderen in je geloven als je niet in jezelf gelooft?! Je maakt je het jezelf alleen maar extra moeilijk, je bouwt extra hindernissen voor je jezelf door niet in jezelf te geloven! Hij wuifde het allemaal weg en vroeg of wij wisten hoe het voelde, nee dat wisten we niet, hij had geen moeder geen vader geen broers of zusters helemaal niemand die hem kon helpen! Alles wat hij weet moest hij zichzelf leren, want hier kennen ze geen maatschappelijk werkes, je krijgt eten drinken en ene plek om te slapen als je geluk hebt, niemand helpt je met de volgende stappen.

Ik was helemaal flabbergasted, HOE KNAP IS DAT?! Als je dat kunt en je zelf al die dingen kunt leren zonder steun van andere mensen en beseft wat goed is en verkeerd zonder dat iemand je dat ooit heeft geleerd?! Ik had het niet meer... Promise(een van de nigerianen) kwam inmiddels aan sluiten en knoopte ook een gesprek aan met de jongen, hij had het over onderdrukkers met veel geld die nu onder de grond liggen, dat hij zo veel beter was dan hun!! Hij was in leven hij had en goed hart en kon alles bereiken wat hij wou als hij er maar in geloofde. Promise staat er bekend om zijn indrukwekkende speeches. Ook al begon hij over het geloof te praten (en ik ben niet gelovig).

Later hoorde ik van de anderen die weer met anderen aan het praten waren dat eentje een opmerking maakte over dat hij aan het wachten was tot de wereld zou veranderen, waar iemand uit onze groep weer op reageerde: Hoezo?! De wereld veranderd echt niet! Iedereen moet voor zichzelf veranderen anders gebeurd er niks! Echt niet!

Toen kwam het afscheid, we konden wel zien dat ze wel dankbaar waren om met ons gepraat te hebben, dat ze iemand hadden gehad om mee te praten. En wat waren wij dankbaar dat zij op hun beurt onze ogen geopend hebben!

Terug in de bus hield ik niet meer, ik weet dat het allemaal niet zo indrukwekkend klinkt over een blog maar dat was het wel! Voor mij was het de eerste keer dat ik er echt mee in confrontatie was en natuurlijk weet je dat het gebeurd, dat het allemaal er is, maar je hebt er nooit oog in oog mee gestaan. En dat was eigenlijk mijn doel ook een beetje, tenminste voor mezelf. Dat ik eindelijk eens geconfronteerd word met die dingen! Ik heb de hele dag wel even moeten bijkomen en ben nogmaals zo dankbaar met onze groep, die hebben me zo gesteund!! Dankjulliewel!! J <3

We hebben thuis nog even over alles gepraat en hebben het die avond rustig gehouden, gewoon gezellig kletsen.

Heel veel Liefs Evelien

Dinsdag - Gypsy's & People with a Disability

Ik weet dat ik al terug ben maar ik wil de blogs van dinsdag t/m zaterdag toch wel even schrijven, ik probeer zoveel mogelijk nog op te halen.

Dinsdag morgen zat ik gezellig met Cristina en Iuliana(waar ik nu achter kom is dat je Iuliana met een ‘I’ schrijft i.p.v. met een ‘J’, oeps) in de Lobby. Ik was even wat vroeger opgestaan zodat ik nog tijd had om een paar blogs te schrijven.

Om 10 uur begon ‘mijn’ eerste optreden, ons onderwerp ging over Gipsy’s (=zigeuners). We hadden de volgende rollen:

· Protagonist: de Gypsy

· Antagonist: De Moeder die met haar kind gaan winkelen

· Neutral negative: De dochter

· Neutral positive: Vriendin van de Gypsy

· Neutral: Verkoopster

Het verhaal begon dat de Gypsy en haar vriendin elkaar ontmoeten in de stad en wat gaan eten. Dan freezen ze en gaan ze over naar de winkel. Moeder komt met haar dochter (en zoon kwam er later bij) de winkel binnen lopen om een jurk te kopen voor haar dochter voor op haar examenuitreiking. In de winkel laat ik wat jurken zien en dan maken ze een opmerking over een jurk dat die te “Gypsy style” is(even een belangrijk detail om het verhaal straks te begrijpen). Na wat jurken gekocht te hebben lopen ze de winkel uit en lopen langs de gypsy en haar vriendin, en de gypsy niest perongeluk als ze langskomen. Dan begint het conflict.

Gabriëla en Larisa hadden de jongeren van hun project meegenomen die ook gehandicapt zijn, ook kwamen de kinderen van het zomerkamp kijken en nog wat andere mensen die ik niet kende.

Toen we het conflict duidelijk hadden gemaakt en we vroegen wie er ideeën had om de situatie te veranderen waren de kinderen van het zomerkamp weer helemaal enthousiast! Maar ook jongeren uit Gabriëla & Larisa’s groep waren super enthousiast, een jongen uit hun groep nam mijn rol over, als verkoopster. Ik was de Neutral (ik had geen mening). Hij veranderde het feit dat ik niet reageerde op de opmerking dat een bepaalde jurk te “gypsy style” was. Hij zei: “wat maakt het nou uit dat het Gypsy style is?”.

Een meisje uit het zomerkamp nam mijn rol ook over. Terwijl het conflict begint loop namelijk als verkoopster gewoon weg(ik zat buiten voor pauze), maar het meisje veranderde dat en ging tussen de beide partijen in staan en legde uit dat de Gypsy echt niet express niesde en ‘haar dochter ziek zou maken’ en dat ze niet zo tekeer moest gaan tegen de gypsy.

Wat me het meest bijbleef was weer een jongen uit de groep van Gabriële en Larisa, Hij nam de rol over van de broer. Dus de zoon van de rijke moeder die de Antagonist was. Toen de Gypsy niesde zei hij: ‘Bless you’ en overhandigde een tissue en zei tegen zijn moeder dat ze er ook niks aan kon doen en dat hij zijn manieren moest gebruiken en respect hebben voor de ander. We waren hier zo flabbergasted door! Echt geweldig!! Je moest er echt bij zijn, ik kan begrijpen dat het niet zo super overkomt via mn blog ;)

Die middag hadden we een optreden in een theehuis, heeeel klein, maar ontzettend leuk! We hadden gepeild wat de drukste tijden waren en rond 5 uur was het normala tjokvol. Zaten we daar, 5 uur, niemand kwam. Echt letterlijk niemand is gekomen... echt super jammer. Maar we gingen gewoon door, we hebben het gewoon gezien als een goeie oefening en bedachten zelf oplossingen, het was super leuk! Alleen uiteindelijk niet waar we voor kwamen, ofcourse ;)

Maar dat heb je helaas niet in de hand...

Die avond waren we te laat voor het avondeten dus zijn we maar uiteten gegaan, echt heel leuk, en SUPER lekker! Niet dat we niet te eten kregen ofzo, maar elke avond augurken, paprika, aardappelen en patat word je ook niet echt enthousiast van haha! Dus het was wel even lekker die afwisseling J

Naar het busje van Kristie hebben we nog even gerolstoelracet, ik weet alleen niet meer wie er gewonnen heeft... ik denk niet dat ik het was aangezien de rolstoel van Lianne vastloopt zodra ik begin te rennen haha x’D

Maandag - Eerste optreden

Maandag was het dan eindelijk zo ver! Het allereerste optreden! Het optreden was pas om 5 uur maar we kregen nog even de kans om te oefenen en de laatste aanpassingen te maken. Het eerste optreden was in een Bibliotheek, we mochten daar helemaal boven in op de zolder. We moesten echt wel een paar trappen op en dat waren niet hele fijne trappen(erg steil) en ik moet Lianne toch wel achterstevoren te trap op en af leiden en zelf nog stevig staan dus dat vond ik wel even spannend.

Maar boven hadden we een hele mooie ruime ruimte om te spelen dus dat was heel mooi! Het was wel echt even bloedjeheet maar dat hebben we wel overleefd haha. Op een gegeven moment begonnen we ons wel wat zorgen te maken.. het was bijna 5 uur en er was echt niemand! We hadden zelf wel de zomerkamp kinderen uitgenodigd maar dat was het dan ook... uiteindelijk was er ook geen grote opkomst maar er waren al een paar mensen meer. Ik vond het heel erg sneu voor de mensen die moesten spelen en Juliana en Cristina die zo hun best hebben gedaan om alles te promoten. Maar je hebt het toch niet in de hand.. dat is ook zo in Nederland. Juliana legde wel uit dat ze in Brasov er wel veeel meer moeite voor moeten doen, het gaat hier helaas niet zo vanzelf.

Half 6 zijn we uiteindelijk gaan spelen, Het ging dus over huiselijk geweld en het was zo verdeeld in het stuk:

• Protagonist: De moeder
• Antagonist: De Dronken van
• Neutral negative: De moeder van de 'dronkenlap'
• Neutral positive: Een vriendin van de moeder
• Neutral: De zoon

toen het publiek moest invallen om het gedrag van bepaalde karakters te veranderen waren echt alle kinderen zó enthousiast!! Als eerste gingen twee jongens en beide jongens hadden gekozen om de Neutral te veranderen, in dit geval de zoon. Ze vonden dat de zoon meer kon doen, de zoon zat nu gewoon stilletjes terwijl de moeder alles over zich heen kreeg. Maar de jongetjes vonden dat de zoon wel op kon komen voor zijn moeder, dus tegen zijn vader in kon gaan. Ze waren beide erg dapper!!

Als derde kwam Andreea aan de beurt, ook een klein meisje uit het zomerkamp. Ze zei dat haar vader van haar moeder moest houden, waarom was hij haar anders getrouwd? Dat hij het goed moest maken en gewoon weer lief tegen haar moest zijn. Ontzettend schattig allemaal, dat raakt je echt, vooral als je weet dat ze zelf ook in die situaties zitten..

De Dinsdag hierna(dus in de blog, morgen) zat ik s' morgens een blog te schrijven en ik zat aan tafel samen met Crisitna en Juliana. We hadden het wat over het eerste optreden en toen vertelde ze dat de tweede jongen die de scene kwam veranderen heel erg gehuild na onze voorstelling. De situatie die wij speelden was precies de situatie die hij thuis had.. dat was wel even schrikken. Ook vertelde Juliana dat Andreea, het meisje, haar nichtje was! Ze werd grootgebracht door haar ouders omdat Juliana's zus dat niet kon.

Als vierde was Gabriële aan de beurt, Gabriële zit bij ons in de groep alleen zij doet met een andere categorie mee dus kon zij ook gewoon inspringen. Gabriële nam de rol over van de Vriendin van de moeder, dus de Neutral positive. Ze viel in op het moment dat de dronken vader aan de moeder geld eist voor de taxi terwijl hij zelf al het geld heeft opgemaakt aan drinken. De vriendin van de moeder zal dan de moeder aanbieden om haar geld te ‘lenen'. Maar Gabriële liet dat niet zomaar toe, ze liet hem eerst inzien dat HIJ het geld had opgemaakt niet zijn vrouw en ze liet hem beloven dat hij het haar de volgende dag terug zou betalen, hij wou het eerst niet beloven maar ze heeft net zo lang gewacht tot hij dat wel deed.

Ik leg het nu allemaal wat globaal uit maar we hebben allemaal wat stukjes gefilmd, helaas vond mijn eigen camera het echt heel erg nodig om op een gegeven moment te stoppen zonder enkele waarschuwing... maar iedereen heeft zit filmen dus met was zoeken en knip en plak werk moet het lukken! Ik zal dan het filmpje posten en er een wat betere beschrijving bij geven wat er gebeurd hoe het gaat met het optreden en wat Juliana zo ongeveer zegt maar ik ben bang dat het knip en plak werk én het uiteindelijke filmpje pas komt als ik weer in Nederland ben aangezien ik alleen morgen(vrijdag) nog heb en ik moet morgen ook inpakken evalueren en we wouden nog toeristje spelen(zaterdag vertrekken we ‘s morgens al uit Brasov en op 19.00 ben in weer in NL) dus het kan wat later zijn, maar het is natuurlijk wel erg leuk om te zien! Als je geen zin hebt om elke keer mijn blog te checken kun je je ook ergens inschrijven op mijn pagina zodat ik je mail wanneer ik iets gepost heb.

Heel Veel Liefs Evelien

Zondag - promoting en meeting the kids

Zondag mochten we uitslapen, wat hadden we daar behoefte zeg!! Iedereen was kapot. We allemaal massaal ontbijt overgeslagen en werden allemaal pas wakker toen de kinderen van het zomerkamp die hier gehouden zou worden aankwamen.

Dit zomerkamp word elk jaar weer georganiseerd door Chance for life en is voor kinderen uit hele arme gezinnen. Ze gaan leuke uitjes maken naar musea, zwembaden en doen allemaal leuke spelletjes of gaan knutselen.

Die middag zijn we naar de stad gegaan om te gaan flyeren voor onze optredens, we gingen die alleen flyers uitdelen maar we moesten ook met de mensen gaan praten over wat het precies inhield en wat we deden. We kregen per persoon een kind van het zomerkamp toegewezen, of nou ja we kozen elkaar meer. En daar mochten we mee gaan flyeren. Echt super schattige kinderen!! Ik begin te praten tegen het meisje dat mij hielp (Raloeka) in het engels natuurlijk, maar dat snapte ze toch niet helemaal. Komt Cristina doodleuk langs gelopen: 'just speak french to her.' Ja.. JUST speak French. Dat is alweer een jaar geleden en daar was ik echt geen ster in! Maar we hebben het prima gered met onze mix van Engels/Roemeens/Frans.

Met het flyeren moest ik wel heel erg lachen. Sommige mensen lopen je gewoon echt straal voorbij en zeggen niks(Maar wees eens eerlijk de meeste mensen in Nederland doen dat ook). Op een gegeven moment zag ik Pema ook voor twee vrouwen staan en die liepen zonder haar ook maar aan te kijken om haar heen! Ik moet dan altijd wel lachen echt hoe arrogant sommige mensen kunnen kijken! Nouja het is hun probleem.. Maar sommige mensen waren wel erg geïnteresseerd en namen ook flyers aan! We kwamen nog vrijwilligers tegen uit Ierland en nog twee Nederlanders die hier nu een jaar woonde, dus dat was wel erg leuk!

Na het flyeren zijn we nog even wat winkeltjes langs geweest en ik ben met Pema en Anne terug gelopen. We hadden namelijk heenweg ook gelopen. Maar heel slim we waren de heenweg om gelopen, express, als ‘toeristische route', maar we moesten eigenlijk opschieten wouden we nog kunnen avond eten dus wij dachten wij nemen gewoon de kortste route, alleen we waren wat te vroeg ingeslagen. Dus op een gegeven moment liepen we.. en liepen we.. en liepen we... en toen kwamen we tot de conclusie dat we echt geen idee hadden waar we waren. We waren op een gegeven moment in een wat armoedig straatje en toen besloot ik de kaart tevoorschijn te halen. Ik had hem echt NOG NOOIT meegenomen maar om de een of andere reden zocht ik naar iets extras om in mijn tas te doen(ach ja je kent me) en toen dacht ik, hé een kaart is wel praktisch. Nooit bij nagedacht dat ik hem ooit zou gebruiken. Maar ik stond daar mooi met mijn kaart en ik had de straat gevonden waar we in stonden maar ik kon nergens de straat vinden waar we naartoe moesten! Dus ik zit wat te praten tegen Pema en Anne dat ik het maar niet kan vinden.. en ik krijg geen reactie, zijn zijn ze doorgelopen(niet ver hoor t was meer om mij te plagen), dus kon ik weer achter ze aanrennen. Waar we trouwens grappig beeldmateriaal van hebben dus ik zal ff kijken of ik daar ook iets leuks van kan maken..

Uiteindelijk hebben we de weg gevraagd aan een stelletje dat voorbij liep en hebben we het wel gevonden, het was niet dat we iets hadden wat OHNEE WE ZIJN VERDWAALD maar we konden er wel op lachen en hebben nog foto's gemaakt onderweg dus ach dat was weer een leuk avontuur en zo hebben we maar weer meer gezien van de stad!

Heel veel Liefs Evelien

Zaterdag - Uitstapjes

Zaterdag vertrokken we om 10 uur richting het Citadel van Rasnov, Kristie en Cristina vroegen ons aan begin van de rit of er ook mensen met wagenziekte waren. Dat had ons moeten waarschuwen. Terwijl we om ons heen zaten te kijken werden we heen en weer geslingerd door allemaal haarspeld bochten.

Gelukkig hadden we even een tussenstop boven op een berg waar we een super mooi uitzicht hadden over Brasov probeer dan maar uit te vinden waar je huis woont. We kregen even de tijd om foto's te maken van het uitzicht van elkaar en op een gegeven moment gingen we een groepsfoto maken, we zouden een normale foto een gekke foto maken waar iedereen in de lucht sprong. Nou je raad het al, kluns dat ik ben. Ik glijd natuurlijk uit. Maar gelukkig was het geen ravijn afgrond haha er liep vlakbij zelfs een pad, maar ik had natuurlijk een lekker stijl stukje maar het viel allemaal best mee. Het was meer de schrikreactie dat iemand uitgleed haha x'D Na wat leuke foto's te hebben gemaakt gingen we verder met onze slinger route.

Aangekomen bij de parkeerplaats van de Citadel konden we even naar wat kraampjes terwijl we wachtte op trekker met huifkar niet ons de heuvel op zou trekken. Op een gegeven moment verzamelden we ons als eersten bij het punt waar we opgehaald zou worden. Maar toen de trekker er aan kwam bleken er veel meer mensen voor ons in de rij te staan 'ahum'. Maar we dachten ach laat maar en wachtte to hij weer terugkwam, want iedereen was er ingesprongen en we pasten er simpelweg niet meer in. De tweede keer dat hij kwam, je raaad het nooit, gebeurde precies hetzelfde, maar deze keer trokken we zelf onze mond open en de bestuurder ook, die liet ons als eerste instappen. We reden toen de heuvel op en op een gegeven moment had ik iets van: 'Die trekker houd het niet' hij had er zoveel moeite mee, ik zat gelijk mooi te fantaseren dan de koppeling knapte en dat wij met de kar weer bergafwaarts gingen haha. Maar natuurlijk gebeurde dat niet!

Aangekomen op de heuvel, waren we nog niet op dé heuvel. We konden nog een lang pad met kiezelsteentjes gaan wandelen waar de rolstoelen lekker in verdronken, dus besloten we allemaal te aan lopen en de rolstoelen mee te nemen. Wat geen nut had bleek, want bij het Citadel aangekomen te zijn want we konden er niet in, tenminste het had geen nut. Dus paste Kristie op de rolstoelen en gingen we naar binnen. Je kon helemaal naar boven en dan had je zo'n groot uitzicht!! Zo mooi!! Ik zal de foto's binnenkort even plaatsen. Je kon echt heel ver kijken helemaal over Rasnov en verder. Ze hadden ook allemaal leuke winkeltjes. Het Citadel is trouwens een groot kasteel met een muur er omheen waar de burgers van de stad Rasnov heen konden vluchten.

Daarna zouden naar het Bran Castle. Het kasteel van Dracula. Maar onderweg vertelden ze ons dat het misschien niet zo'n goed idee was aangezien er ZOOVEEEL trappen zijn en dan zouden we daar allemaal opmoeten, dat zou een ramp zijn... Ik vond het wel heeel jammer want daar had ik me wel een beetje op verheugd maarja. Ik heb er ook helaas geen foto's van kunnen we maken, we zouden namelijk wel naar het kasteel gaan op van buiten af foto's te kunnen maken, maar ik weet niet wat er daarmee gebeurd is. We hebben wel even in een tuintje (waar we niet in mochten haha) gepicknickt. Dat was wel heel gezellig en daarna gingen we naar de markt van het Bran Castle, dat was ook ontzettend leuk!! Ik heb wel spijt dat ik niet meer dingen heb gekocht, maar ik ben zo'n twijfelaar, eigen schuld.

Kristie en Cristina vertelde toen over een mooi natuurgebied met een grot die ze ons wouden laten zien, dus toen gingen we daarheen. Het was ongeveer een uur rijden met weer super leuke haarspeldbochten waardoor we allemaal door de bus werden gegooid haha. Onderweg zagen we mensen aan de kant van de weg staan die fruit verkochten en puppy's!!! Vet zielig op de motorkap van de auto's ... Toen we aankwamen in het natuurpark( waar een weg doorheen liep ) Zagen we mensen daar gezellig barbecueën maar helaas was het stroompje ook super vervuild.. Echt waterflessen erin. Maar verder was het echt prachtig, we reden tussen twee gigantische rotsblokken door en konden op een gegeven moment parkeren vlakbij de grot.

Voor het hek van de grot zaten we te wachten op onze tour begeleider, die blijkbaar al in ons midden stond. Een jongetje van 8 jaar, hij kwam net uit school en dit was zijn baantje. Hij heeft ons wel heel goed rondgeleid en hele leuke verhalen verteld maar het bleef in mijn achterhoofd dat hij maar 8 jaar was! Toen in vroeger uit school kwam was ik of met vriendinnetjes aan het spelen of aan het paardrijden. Niet aan het werk.

Na een lange dag van dingen bekijken en rondgeleid worden door Roemenië reden we weer naar huis. Om precies 7 uur kwamen we aan bij onze accommodatie aan en om precies 7 uur begint ons avondeten, dus het kon niet beter. Toen we alles aan het uitladen waren probeerde in te rolstoel van mijn buddy Lianne naar boven je sjouwen en opeens gebeurde er een wonder. Kristie onze Roemeense begeleider die geen woord Engels spreekt en zijn grapjes laat vertalen door Cristina, zei: ‘wait'. Haha je had Cristina's gezicht moeten zien! Cristina hebben we trouwens ook al helemaal ingeburgerd. Roemenen zijn namelijk heel indirect, ze zijn bang om mensen te kwetsen en maken je dus iets duidelijk via een omweg. En wij Nederlanders zijn eigenlijk gewoon botte boeren die zeggen waar het op staat, we legden in het begin ook uit over onze humor, dat wij grapjes ten koste van elkaar maken en heel sarcastisch zijn. Zodat ze niet zouden schrikken als we dat deden. De eerste keer dat wij zo'n grapje maakten was Cristina's reactie ook: 'Were you joking...??' heel onzeker. Maar nu inmiddels doet ze het net zo hard terug haha!

Deze avond hebben we even nog gekletst maar hebben we verder niks gedaan, we waren kapot. En zondag mochten we uitslapen!! Thank god!!

Heeel Veeel Liefs Evelien

PS. Juliana onze andere begeleidster kwam niet voor in dit verhaal omdat die naar een conferentie over EVS is, maandag is ze weer terug.

Vrijdag

Vrijdag gingen we heeel veel onze toneelstukjes oefenen, keer op keer weer en elke keer weer kijken wat er beter kon. We gingen op een gegeven moment in de publieksopstelling zitten en dan mocht een groep hun stuk voordragen. Maar deze keer gingen we het oefenen zoals het echt zou gaan, dus met Juliana onze begeleidster erbij die met het publiek ging praten. Ze ging vertellen waarom wij er waren en wat de bedoeling was voor het stuk. Ze ging het principe van Social Theatre uitleggen en wat hun rol daarin was. Nadat ze het allemaal had uitgelegd gingen ze spelen. Op een gegeven moment midden in conflict moesten ze 'freezen' en ging Juliana weer met het publiek praten. Wat denken jullie dat er aan de hand is, Wat vinden jullie van wat er gebeurd etc.. Dan ging ze vragen wat zou er anders kunnen, zou iemand durven een rol over te nemen en het gedrag te veranderen van die personage waardoor het probleem opgelost kan worden. Iemand van onze groep viel in en ze gingen verder spelen met die verandering. Daarna ging ze praten over wat voor een verandering er gemaakt was, of het realistisch was en of het hielp. De rol die Juliana speelde heet de rol van de 'Joker'. Ik weet niet waarom het 'the Joker' word genoemd omdat het absoluut geen grappig rol is, een hele serieuze juist. Maar Zo word het nou eenmaal genoemd in Social Theatre.

Daarna gingen we weer verder met oefenen, iedereen was heel moe en ik merkte dat vooral. Op een gegeven moment liep ik tegen mijzelf aan en dat terwijl ik kleine rol speel. Ik kan daar zó gefrustreerd door raken maar dat is ook mijn probleem thuis, ik wil graag door, terwijl ik eigenlijk mijn rust had moeten pakken. Ik voelde me heel erg schuldig dat ik daardoor het oefenen een beetje verpeste. Maar ik merk nu wel dat ik vaker mijn rust moet pakken, we hebben gewoon een heel druk schema en we moeten ook onze buddy's helpen. Ik ben even naar boven gegaan en geprobeerd te slapen. Maar nu kan ik er gelukkig weer volop tegenaan!

Die avond wouden ze ook wat gaan drinken maar ik ben gewoon thuis gebleven om te skypen met mijn ouders. Wat weer voor hilarische taferelen zorgde want ik wou graag naar de lobby omdat ik daar een betere internetverbinding had. En s'avonds gaan de deuren dicht, maar wij hebben sleutel met magneetjes eraan. Die magneetje moet je dan tegen een bepaald apparaat aanhouden en dan gaan de deuren weer open. Maar zoals ik gister vertelde was ik van kamer gewisseld en blijkbaar deed dit magneetje het niet! Want ik deed doodleuk de deur open en weer dicht en liep over het terras naar de volgende deur, en hield mijn magneetje tegen het apparaat aan. Maar de deur ging niet open, dus liep ik terug naar de deur waar ik uit kwam, maar die ging ook niet open. Stond ik daar s'nacht in het donker op het terras haha. Ze waren wat gaan drinken en alleen mijn buddy was er nog, alleen die kon niet alleen de trap af haha. Ik kreeg niemand te pakken in het begin, niemand nam zijn of haar telefoon op. Maar gelukkig nam uiteindelijk Anne op en die is me komen redden!

Heel veel Liefs Evelien

Donderdag

Donderdag hadden we wat mentor time, We moesten eerst voor ons zelf opschrijven hoe het ging qua behalen van onze persoonlijke doelen en dan daar over praten met onze mentor. Helaas was mijn mentor er niet. Maar ik kan prima praten met de mensen in de groep dus dat is leuk J

Daarna hadden we een oefening waarvoor we in tweetallen ingedeeld moesten worden. Ik was samen met een Roemeens meisje uit onze groep genaamd Gabriela. We moesten tegenover elkaar gaan en 'come here' en later 'go away' zeggen, maar dan met verschillende intonaties. En als je je er dan prettig bij voelde hoe diegene dat zei moest je een stap dichterbij die persoon gaan zetten en als je het niet prettig vond moest je een stap achteruit gaan zetten. Dus het gaat er ook om wat voor dingen je mee maakt, iemand die slachtoffer is geweest van huiselijk geweld kan er misschien een soort van immuun voor zijn.

Daarna werden we weer verdeeld in groepjes van die en gingen we onze oorspronkelijke stukken maken voor de tentoonstelling. We mochten allemaal één categorie kiezen uit de lijst met mensen die gediscrimineerd worden(de lijst van woensdag). Daar moesten we een conflict omheen bedenken, dus waar de antagonist en de protagonist elkaar ontmoeten en het conflict hebben. Deze onderwerpen zijn er door de drie groepjes gekozen:

• Mensen met een handicap(In dit groepje zitten: Gabriele, Larisa, Pema, Anne en Maria)
• Huiselijk geweld(In dit groepje zitten:Timothy, Melanie, Andreea,Viktor en Lianne)
• Gypsy/Zigeuners(In dit groepje zitten:Mariam, Laura, Amber, Justine en Ik)

We moesten tijdens het begin van het stuk heel natuurlijk duidelijk zien te maken wie we speelden. Ook moesten we natuurlijk heel duidelijk de rollen aanhouden van(even een geheugenverfrissertje van woensdag):

*The Protagonist: The victim who is being discriminated.

*The Antagonist: The Discriminator

*The Neutral Negative: The follower of the Antagonist. Mostly insecure and doesn't really have an opinion of his own. The Antagonist is too strong to disagree with.

*Neutral positive: Disagrees with the Discriminator but is too weak to stand up for the Protagonist. The Antagonist is too strong.

*Neutral: Doesn't have an opinion, he/she just an eyewitness of the conflict.

Dus de Antagonist en de Protagonist moeten op een gegeven moment het grootste gevecht hebben en de Neutral Negative en Neutral Positive moeten dus duidelijk maken dat ze het wel met 'hun partij'eens zijn maar ze mogen geen grote rol in het conflict spelen, alleen ondersteunen. En de Neutral Negative die moeten laten zien dat die geen echte mening heeft, geen partij kiest. Als er bijvoorbeeld vier mensen op het podium staan en ze staan in tweetallen te kletsen, dan moet het ene tweetal ‘freezen' (dus stilstaan, niks doen en zeggen). Alleen op een gegeven moment komen de Antagonist en de Protagonist in een conflict terecht en mogen de Antagonist, Protagonist, Neutral Negative en Neutral Positive allemaal tegelijk in actie zijn.

Ik schrok trouwens donderdag wel even (en de dagen daarvoor zat ik het me ook wel af te vragen). Want dit was de eerste dag dat we eigenlijk bezig gingen met het stuk... en ik had iets van, wat? In twee dagen(ze vertelde ons namelijk dat we zaterdag vrij hadden en we dingen gingen bekijken) Maar we hebben donderdag en vrijdag heeel intensief gewerkt steeds en het zijn kleine toneelstukjes en ze hielpen ons ook nog heel erg! Maar tijdens het stuk maken voelden we wel frustratie, want ik moest op een gegeven moment helemaal tekeer gaan tegen die Gypsy maar ik had werkelijk geen idee hoe dat ging. Wat voor argumenten ze hadden wat ze nou precies tegen gypsy's hadden. We hadden helemaal niks gezien!! Dát vond ik heel jammer, we zijn nergens heen geweest om ons dingen te laten zien.. maar dat komt ook voornamelijk doordat dit een project is waar gehandicapten mee mogen. En het meestal hele vervelende locaties zijn die nogal onbereikbaar zijn voor gehandicapten... L Het is nu al steeds een struggle om ergens heen te gaan.

Dus dat maakte het wel extra moeilijk voor ons.. maar we hebben gewoon zelf wat kort research gedaan en mensen gevraagd wat ze over gypsy's vonden, wat er over het algemeen over gypsy's word gedacht. Dus toen konden we ons weer wat redden.

Die avond was er een beetje frustratie, Mijn buddy had besloten toch naar een andere kamer te willen omdat dat handiger was). Opzich niks mis mee ik bedoel als dat praktischer is is dat gewoon beter en vertstandiger. Maar waar de frustratie uitkwam was dat toen we zondag bij aankomst de kamer indeling maakten.. we zeiden: Lianne, is het niet handiger als jij in dat gebouw gaat op een kamer met iemand? Want die trap is makkelijker voor je, dan heb je ook een leuning. Maar dat wou ze niet. En wij echt van: Weet je he zeker?. En ja dat wist ze zeker. Maar oke dan had ze gewoon wat meer hulp nodig. Maar nu bleek ze het toch heel vervelend te vinden en moesten er 4 mensen weer hun koffer in pakken en naar een ander gebouw en kamer verplaatsen. Dus daar kwam de frustratie wat weg...

Die avond hadden twee Roemeense meiden uit onze groep ons uitgenodigd te gaan stappen voor lady's night. Maar we moesten wel heel chic gekleed gaan anders kwamen we er niet in, dus ging iedereen de stad in. Ik twijfelde of ik zou gaan aangezien ik wel wat moe was maar aan de andere kant wou ik wel zien hoe dat bij hun ging. Dus heb ik een jurkje geleend van Mariam en hadden Pema, Amber en ik afgesproken gewoon een uurtje te gaan. We gingen er heen met de taxi en daar verzamelden we voor de deur. Het was echt een paar straten verderop maar er werd ons geadviseerd om niet te gaan lopen s'nachts. Toen we naar binnen gingen moesten we eerst nog een paar trappen op en toen door een gang die een grote discobal was. Toen we uiteindelijk in de club zelf waren konden we meteen doorlopen naar ons tafeltje. Daaromheen konden we dansen enzo. Het was heel leuk! Je word ook niet echt lastiggevallen want iedereen blijft bij zijn/haar tafeltje. Toen we om ons heen keken begrepen we dat Roemenen het woord 'chic'anders interpreteren dan ons, haha. We hebben het echt super leuk gehad!!

Heel veel Liefs Evelien

Wednesday

Sorry dat het zo lang duurt dat ik steeds schrijf, we hebben het zo druk!

Woensdag werden we voorgesteld aan 'Social Theatre. We kregen eerst een voorlichting over Social Theatre en daarna gingen we wat opdrachten doen om het beter te begrijpen. 'Social Theatre is a way to inform people'. Ik heb een overzichtje gemaakt van de social theatre goals, ik zal die vanavond plaatsen in de fotoalbum!

In Social theatre heb je 5 verschillende rollen:

*The Protagonist: The victim who is being discriminated.

*The Antagonist: The Discriminator

*The Neutral Negative: The follower of the Antagonist. Mostly insecure and doesn't really have an opinion of his own. The Antagonist is too strong to disagree with.

*Neutral positive: Disagrees with the Discriminator but is too weak to stand up for the Protagonist. The Antagonist is too strong.

*Neutral: Doesn't have an opinion, he/she just an eyewitness of the conflict.

Toen we door hadden wat elke rol betekende moesten we op een van de stoelen gaan zitten en vertellen wat wij voelden al wij die persoon waren, dus bijvoorbeeld de Antagonist. Daarna maakten we een lijst met welke mensen vaak gediscrimineerd worden. Dus bijvoorbeeld:

• Blind person
• Alcoholic
• Unemployed
• Very poor person
• People with a disability
• People with HIV/Aids
• Different Races
• Teenage mothers + Single mothers
• Religious minority
• Nerd
• Prostitute
• People with a different diseas (Like a mental disorder, anorexic, ADHD)
• Ex-convicts (Ex-prisoner)
• Immigrates
• People with a different physical aspect
• People with social problems
• Roma people(Zigeuners enzo)

Veel dingen dubbel, maar het was meer even snel een lijst om een beetje een beeld te krijgen. Daarna werden we in groepjes van drie opgedeelde en moesten we drie gediscrimineerde categorieën kiezen en daar een Neutral negative, Neutral Positive, Neutral en een Antagonist bij zoeken.

Toen was onze training al afgelopen!

Die avond ging ik even met Pema en Maria naar de supermarkt en de lucht was heel donker, maar stronteigenwijs dat we zijn we gingen naar de winkel. Toen we bijna bij de winkel waren begonnen zelfs te Roemenen te rennen haha! Dus je raad het al we zijn helemaal natgeregend op de terugweg. Toen we terugkwamen zijn we even Mime gaan spelen, dat is een Roemeense versie van Hints maar met wat andere regels. Je moet het echt uitbeelden en het enige wat je mag duidelijk maken qua letters is de eerste letter, dus niet met lettergrepen. Toen ik mocht uitbeelden hadden ze wel een heel leuk woord bedacht, namelijk Establishment. Nou beeld dat eens uit. Maar we hadden ze teruggepakt met Bangladesh en Potential dus we mochten niet klagen! Het was echt super leuk!!

Heeel veeel Liefs Evelien