Vrijdag gingen we heeel veel onze toneelstukjes oefenen, keer op keer weer en elke keer weer kijken wat er beter kon. We gingen op een gegeven moment in de publieksopstelling zitten en dan mocht een groep hun stuk voordragen. Maar deze keer gingen we het oefenen zoals het echt zou gaan, dus met Juliana onze begeleidster erbij die met het publiek ging praten. Ze ging vertellen waarom wij er waren en wat de bedoeling was voor het stuk. Ze ging het principe van Social Theatre uitleggen en wat hun rol daarin was. Nadat ze het allemaal had uitgelegd gingen ze spelen. Op een gegeven moment midden in conflict moesten ze 'freezen' en ging Juliana weer met het publiek praten. Wat denken jullie dat er aan de hand is, Wat vinden jullie van wat er gebeurd etc.. Dan ging ze vragen wat zou er anders kunnen, zou iemand durven een rol over te nemen en het gedrag te veranderen van die personage waardoor het probleem opgelost kan worden. Iemand van onze groep viel in en ze gingen verder spelen met die verandering. Daarna ging ze praten over wat voor een verandering er gemaakt was, of het realistisch was en of het hielp. De rol die Juliana speelde heet de rol van de 'Joker'. Ik weet niet waarom het 'the Joker' word genoemd omdat het absoluut geen grappig rol is, een hele serieuze juist. Maar Zo word het nou eenmaal genoemd in Social Theatre.

Daarna gingen we weer verder met oefenen, iedereen was heel moe en ik merkte dat vooral. Op een gegeven moment liep ik tegen mijzelf aan en dat terwijl ik kleine rol speel. Ik kan daar zó gefrustreerd door raken maar dat is ook mijn probleem thuis, ik wil graag door, terwijl ik eigenlijk mijn rust had moeten pakken. Ik voelde me heel erg schuldig dat ik daardoor het oefenen een beetje verpeste. Maar ik merk nu wel dat ik vaker mijn rust moet pakken, we hebben gewoon een heel druk schema en we moeten ook onze buddy's helpen. Ik ben even naar boven gegaan en geprobeerd te slapen. Maar nu kan ik er gelukkig weer volop tegenaan!

Die avond wouden ze ook wat gaan drinken maar ik ben gewoon thuis gebleven om te skypen met mijn ouders. Wat weer voor hilarische taferelen zorgde want ik wou graag naar de lobby omdat ik daar een betere internetverbinding had. En s'avonds gaan de deuren dicht, maar wij hebben sleutel met magneetjes eraan. Die magneetje moet je dan tegen een bepaald apparaat aanhouden en dan gaan de deuren weer open. Maar zoals ik gister vertelde was ik van kamer gewisseld en blijkbaar deed dit magneetje het niet! Want ik deed doodleuk de deur open en weer dicht en liep over het terras naar de volgende deur, en hield mijn magneetje tegen het apparaat aan. Maar de deur ging niet open, dus liep ik terug naar de deur waar ik uit kwam, maar die ging ook niet open. Stond ik daar s'nacht in het donker op het terras haha. Ze waren wat gaan drinken en alleen mijn buddy was er nog, alleen die kon niet alleen de trap af haha. Ik kreeg niemand te pakken in het begin, niemand nam zijn of haar telefoon op. Maar gelukkig nam uiteindelijk Anne op en die is me komen redden!

Heel veel Liefs Evelien