Heeel erg bedankt voor jullie lieve reacties en tips!! altijd heel erg leuk om te lezen J Ik zal vandaag even over Maandag en Dinsdag aangezien ik gister geen tijd heb gehad.

Gister hebben we voor het eerst kennis gemaakt met de andere vrijwilligers en onze tweede begeleidster Juliana. Cristina was de eerste dag heel erg verlegen maar die komt nu ook helemaal los, helemaal leuk! Het zijn echt twee super lieve zorgzame meiden en ze sluiten zich nu ook wel vaak aan om gezellig te kletsen! we dachten dat we voor de andere vrijwilligers alleen Roemenen zouden krijgen voor hulp maar er zitten nu ook 3 Nigerianen in de groep! Dus helemaal lekker multiculti zijn wij J Ook kwamen we er achter dat onze 'Nederlandse' groep eigenlijk maar uit twee echte Nederlanders bestaat! We hebben maandag onze eerste training gehad we stelden ons voor, moesten elkaar interviewen om meer over de ander te weten te komen en we moesten doormiddel van knutselen laten zien wat onze verwachtingen waren.

We moesten op een gegeven moment in een rij gaan staan, op volgorde van onze verjaardagen. Maar we moesten dat uitzoeken zonder te praten, dus met gebaren. Dat ging eigenlijk vrij goed met een paar foutjes. En zo leer je ook communiceren zonder woorden.

We moesten in groepjes van 3 discussiëren over wat geaccepteerd gedrag is in onze groep, waar we over twijfelde of dat geaccepteerd gedrag is en wat niet geaccepteerd gedrag is. Aangezien we met zoveel verschillende culturen samen zijn en we allemaal andere gewoontes hebben en sommige dingen zijn misschien voor één cultuur heel normaal wat door weer een andere cultuur niet geaccepteerd word.

Onze begeleidsters Cristina en Juliana hadden iets heel leuks bedacht, ze hadden al onze namen in een grabbelton gedaan en degene die jij eruit pakte was dan jou 'secret friend'. Je mocht het aan niemand vertellen wie je had. De bedoeling was dat je diegene op zijn/haar gemak liet voelen deze twee weken, dus bijvoorbeeld door een lief briefje te schrijven van 'have a nice day. Iedereen is hier heel enthousiast over en we zijn hele leuke creatieve dingen tegen gekomen.

Op een gegeven moment werd onze groep in tweeën gesplitst en moesten beide groepen een kant van een brug bouwen zodat we die twee stukken later tot een brug konden vormen. De beiden groepjes gingen ergens anders zitten en moesten gewoon maar een brug maken, we moesten van beide groepjes een spreker kiezen die dan halverwege elkaar voor een minuutje ontmoeten om te uit te leggen hoe hun brug eruit ziet en hoe we die het beste nog kunnen veranderen zodat ze goed aan elkaar passen. In mijn groepje nam één Nigeriaan de leiding die had eerder bruggen gebouwd in Algerije dus die wist helemaal hoe het moest en hij was erg perfectionistisch en ongeduldig wat soms wel een beetje frustrerend was maar we namen allemaal automatisch een taak en werkten gewoon goed samen. De andere groep had wat meer problemen, daar nam ook een Nigeriaan de leiding alleen iedereen in die groep was het eens over een bepaalde brug alleen hij had een ander idee en die dramde hij door en hij gaf commando's. We hoorden later in de evaluatie dat iedereen daar erg door gefrustreerd was. Later moesten we de bruggen bij elkaar brengen en zagen we de miscommunicatie tussen de twee sprekers. Wij hadden een gigantische brug en hun een hele kleine, maar we hebben een manier gevonden om hem aan elkaar te krijgen!

Daarna was de training van die dag afgelopen en gingen wij(de Nederlandse groep) even een drankje drinken in de straat en na het eten nog even wandelen. We merkten wel dat we soms erg aangekeken werden. Je kon ook wel merken dat het helemaal niet aangepast was op gehandicapten, die stoepen waren soms echt een hel om op te komen en overal gaten. De supermarkt was ook niet aangepast op gehandicapten, moesten op een gegeven moment Amber en Lianne door een karretjes ingang naar binnen krijgen(zo'n ding met van die oranje flappen voor je winkelkarretje). Dat was wel erg hilarisch en we kregen meteen alle aandacht. Toen we de supermarkt uitgingen struikelde Timothy over de deurmat en kwam er tot mijn verbazing een oudere vrouw ons helpen! Ik kreeg ook Lianne moeilijk de deur uit en toen kwam er een jongen ons helpen om de rolstoel wat op te tillen. Ik was wel even verbaasd over die hoffelijkheid! We hebben die avond gezellig nog even op het terras gezeten van onze accommodatie en nog even gezellig gekletst, zo kwamen verhalen naar boven die we nog niet van elkaar wisten en iedereen kon zich wel een beetje vinden in elkaars verhalen. We hebben echt een super groep, dat kan ik je zeggen!! Super lieve mensen die me elke keer weer verbazen!!

Dinsdag hadden we weer een communicatie oefening, maar deze keer mochten we niet praten én niet zien. We waren allemaal geblinddoekt in vier groepjes. We moesten in die groepjes een bloem maken samen. Dus we zaten allemaal te kleien en soms moest je elkaar even duidelijk maken waar jij mee bezig was of wou doen door hun hand te pakken en iets specifieks laten zien aan de klei waar je mee bezig was. Dit ging erg goed en was ook erg interessant! Want we zijn allemaal gauw geneigd om te praten als we iets willen uitleggen terwijl communicatie veel meer is dan praten.

Dinsdag kregen we ook onze mentors toegedeeld. We waren allemaal elkaars mentors en de bedoeling hiervan was dat we allemaal onze eigen persoonlijke leerdoelen maakten en die bespreken met onze mentors hoe we die kunnen halen.

Nog een communicatie oefening deden we met muziek, we moesten allemaal een object pakken die geluid maakte en met zijn alleen een ritme gaan vinden. Dit was heel grappig en het klonk als een soort van jungle-rhythm. Later moesten we hetzelfde doen met onze stem. Al deze oefening zijn voor het teambuilding om te leren samen te werken en elkaar aan te voelen. Ik vind het wel hele grappige oefeningen om te doen en ook erg uit gedacht.

Gister gingen we ook meer naar de theaterkant toe, we moesten eerst uit een grabbelton een stereotype pakken. En in die rol moesten we de ander overtuigen dat wij die stoel écht nodig hebben!! Daarna moesten we in twee rijen tegenover elkaar staan zodat er steeds 2 mensen tegenover elkaar staan. De bedoeling was dat je alleen vragen aan elkaar stelde maar geen antwoord anders was je af. Dus: 'How are you doing?' 'Why do you want to know'. Ik was hier blijkbaar beter in dan ik dacht want ik heb iedereen verslagen op één na dan, Andrea zei alleen maar 'what?' 'what?' heeeel slim haha! Onze laatste theater opdracht was om 3 mini toneelstukjes te maken met objecten. De groep werd dus in drieën gesplitst. We mochten niet oefenen, alleen maar bespreken. Justine haar groepje deed iets met een ziekenhuis en dat was allemaal heel kort af van: 'we hebben je geopereerd ga maar naar huis, onze taak zit er op'. Gewoon als grapje, maar toen vertelde Andrea haar later dat het er zo echt aan toe ging in Roemenië. Dat was best wel raar om te beseffen, want bij ons in Nederland word je soms al uit voorzorg in het ziekenhuis gehouden, dan word je wel even op de feiten gedrukt.

Die avond gingen we met de begeleiders even een potje kaarten. Opeens zag ik uit mijn ooghoek Melanie keihard een prullenbak pakken en wegrennen. Dus ik keek waar ze heen ging, was mijn buddy opeens ziek geworden. Dus hebben we een hele drukke nacht gehad, Super lief kwam Justine mij even helpen boven zodat ik niet er alleen mee zat en wel meerdere die me aanboden of ze konden helpen. Later werd Amber ook ziek dat was de buddy van Anne. Anne sliep met hun allebei op de kamer(We slapen niet bij onze buddies omdat Amber en Lianne moeten beiden zo min mogelijk trappen lopen en dus was er geen plek meer voor mij) dus hebben we geruild, Amber sliep boven in mijn bed zodat Pema en Maria haar konden helpen en ik sliep beneden in Amber haar bed zodat ik samen met Anne Lianne kon helpen. We hebben de hele avond dingen moeten wassen, kots opgeruimd & alles, dus dat was een heftige avond al met al lagen Anne en ik kwart over 2 in bed. We hebben nu met de groep die niet ziek was wat gepraat dat dit niet verder kon, mensen wouden natuurlijk over hun grenzen gaan om niks te missen maar dat kan zo niet, anders zijn we allemaal aan de einde van de week helemaal kapot! Dus we moeten daar grenzen in stellen. Wel zie je maar weer hoe iedereen elkaar helpt, het is niet van:'Ja maar het is jou buddy jij lost het maar op' maar iedereen staat voor elkaar klaar en dat is zo geweldig om te zien! We hadden geen beter groep kunnen wensen!!

Ook Cristina en Juliana zijn schatten, Melanie had verteld aan hun wat er die avond allemaal was gebeurd en dat wij dus nog lagen te slapen. En we zouden die middag wat vrije tijd hebben dus hebben ze dat verplaatst naar vanmorgen. We waren alleen vanzelf al om negen uur wakker en ik kom nu ook niet meer in slaap, maar het scheelt wel dat we even rustig alles kunnen regelen en zelf nog even kunnen douchen. We hebben nu afgesproken dat als het vanavond nog niet goed is dan halen we er een dokter bij, want wij zijn misschien dan wel verantwoordelijk, maar wij zijn geen dokters! Dus we willen er wel bij zijn voor dat het echt misgaat.

Maar het is nu Woensdag, super mooi weer en we zien even hoe het vandaag gaat, maar we hebben er allemaal nog even veel zin in!

Tot de volgende keer!!

Heel veel Liefs Evelien

PS. Wat misschien ook wel grappig is te vertellen, ik was het helemaal vergeten in mijn eerste blog. Maar toen we van het vliegtuig naar Brasov werden gereden door de chauffeur viel mij iets op. Namelijk dat de chauffeur opeens de hele tijd het heilige Maria teken deed. Je weet wel van de ene schouder naar de andere schouder en dan naar je hoofd. En hij begon het steeds vaker te doen, dus ik zat zo van: shit wat is er aan de hand. Maar Anne zei later dat het haar was opgevallen dat hij het deed elke keer als we langs een kerk reden, dat was mij niet opgevallen. Toen moest ik wel heel erg lachen, ik snapte er namelijk niks van haha! De Chauffeur is trouwens heel aardig, hij zei nooit wat tegen ons omdat hij geen engels kan. Maar hij helpt ons heel erg en hij kaart ook met ons, gewoon een hele lieve man, dus mam en pap geen zorgen maken!