Zondag mochten we uitslapen, wat hadden we daar behoefte zeg!! Iedereen was kapot. We allemaal massaal ontbijt overgeslagen en werden allemaal pas wakker toen de kinderen van het zomerkamp die hier gehouden zou worden aankwamen.

Dit zomerkamp word elk jaar weer georganiseerd door Chance for life en is voor kinderen uit hele arme gezinnen. Ze gaan leuke uitjes maken naar musea, zwembaden en doen allemaal leuke spelletjes of gaan knutselen.

Die middag zijn we naar de stad gegaan om te gaan flyeren voor onze optredens, we gingen die alleen flyers uitdelen maar we moesten ook met de mensen gaan praten over wat het precies inhield en wat we deden. We kregen per persoon een kind van het zomerkamp toegewezen, of nou ja we kozen elkaar meer. En daar mochten we mee gaan flyeren. Echt super schattige kinderen!! Ik begin te praten tegen het meisje dat mij hielp (Raloeka) in het engels natuurlijk, maar dat snapte ze toch niet helemaal. Komt Cristina doodleuk langs gelopen: 'just speak french to her.' Ja.. JUST speak French. Dat is alweer een jaar geleden en daar was ik echt geen ster in! Maar we hebben het prima gered met onze mix van Engels/Roemeens/Frans.

Met het flyeren moest ik wel heel erg lachen. Sommige mensen lopen je gewoon echt straal voorbij en zeggen niks(Maar wees eens eerlijk de meeste mensen in Nederland doen dat ook). Op een gegeven moment zag ik Pema ook voor twee vrouwen staan en die liepen zonder haar ook maar aan te kijken om haar heen! Ik moet dan altijd wel lachen echt hoe arrogant sommige mensen kunnen kijken! Nouja het is hun probleem.. Maar sommige mensen waren wel erg geïnteresseerd en namen ook flyers aan! We kwamen nog vrijwilligers tegen uit Ierland en nog twee Nederlanders die hier nu een jaar woonde, dus dat was wel erg leuk!

Na het flyeren zijn we nog even wat winkeltjes langs geweest en ik ben met Pema en Anne terug gelopen. We hadden namelijk heenweg ook gelopen. Maar heel slim we waren de heenweg om gelopen, express, als ‘toeristische route', maar we moesten eigenlijk opschieten wouden we nog kunnen avond eten dus wij dachten wij nemen gewoon de kortste route, alleen we waren wat te vroeg ingeslagen. Dus op een gegeven moment liepen we.. en liepen we.. en liepen we... en toen kwamen we tot de conclusie dat we echt geen idee hadden waar we waren. We waren op een gegeven moment in een wat armoedig straatje en toen besloot ik de kaart tevoorschijn te halen. Ik had hem echt NOG NOOIT meegenomen maar om de een of andere reden zocht ik naar iets extras om in mijn tas te doen(ach ja je kent me) en toen dacht ik, hé een kaart is wel praktisch. Nooit bij nagedacht dat ik hem ooit zou gebruiken. Maar ik stond daar mooi met mijn kaart en ik had de straat gevonden waar we in stonden maar ik kon nergens de straat vinden waar we naartoe moesten! Dus ik zit wat te praten tegen Pema en Anne dat ik het maar niet kan vinden.. en ik krijg geen reactie, zijn zijn ze doorgelopen(niet ver hoor t was meer om mij te plagen), dus kon ik weer achter ze aanrennen. Waar we trouwens grappig beeldmateriaal van hebben dus ik zal ff kijken of ik daar ook iets leuks van kan maken..

Uiteindelijk hebben we de weg gevraagd aan een stelletje dat voorbij liep en hebben we het wel gevonden, het was niet dat we iets hadden wat OHNEE WE ZIJN VERDWAALD maar we konden er wel op lachen en hebben nog foto's gemaakt onderweg dus ach dat was weer een leuk avontuur en zo hebben we maar weer meer gezien van de stad!

Heel veel Liefs Evelien